خوش آمدید به وبلاگ علی جمعه مظفری مدگ !

شبه برگ پاییزی پس از تو قسمت یادم

خدا حافظ ولی هر گز نخواهی رفت از یادم

خدا حافظ ای شعر شبهای روشن

خدا حافظ ای ابی روشن عشق

خدا حافظ ای همنشین همیشه

خدا حافظ ای داغ بر دل نشسته

تو تنها نمی مانی ای مانده بی من

تورا می سپارم به دلهای خسته

تورا می سپارم به دامان دریا

تورا می سپارم به رویای فردا ه

میروم وتورا می سپارم ب خدا

خدا یا مواظبش باش

ای که گفتی عشق را درمان به هجران کرده اند

کاش میگفتی هجران را چه درمان کرده اند

زندگی سخت نیست ما سختش می کنیم

عشق قشنگ نیست ما قشنگش می کنیم

دل هیچ کس سنگ نیست ما سنگش می کنیم

دیر گا هیست که تنها شده ام

قصه ی غربت صحرا شده ام

وسعت دردفقط سهم من است

باز هم قسمت غمها شده ام

دیگر ایینه از من بی خبر اند

که اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بوده ام

همدم سردی یخ ها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنید

تا نبینم که چه تنها شده ام

بر سنگ قبرمن بنویسید خسته بود

اهل زمین نبود نمازش شکسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید شیشه بود

تنها از این نظر که سر پا شکسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید پاک بود

چشمان او که دائما از اشک شکسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید  این درخت

غمری برای هر تیشه و تبر دسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید کلی غمر

پشت دری که باز نمی شد نشسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید که همدمش

تنها یی بود

شقایق گفت با خنده   نه بیمارم و نه تبدارم

اگر سرخم چنان اتش  حدیث دیگری دارم

گلی بودم به صحرائی نه با این رنگ زیبایی

نبودم ان زمان هرگز نشان عشق وشیدایی

یکی از روزهای که زمین تبدار و سوزان بود

گفت می خوام برات یه یادگاری بنویسم

گفتم کجا ؟

گفت روی قلبت

گفتم مگه می تونی

گفت اری

سخت نیست اسونه

گفتم با شه

بنویس تا همیشه یادگاری بمونه

خنجر برداشت

گفتم این چییه

گفت هیس

گفتم بنویس چرا معطلی

خنجروبرداشت و با تیزی خنجر نویشت

دوستت دارم

اون رفته حلی وقته

کجا نمیدونم

اما هنوز زخم خنجرش یادگاری مونده رو قلبم

لعل سیراب به خون تشنه لب یار منست

وزپی دیدن او دادن جان کار منست

شرم از ان چشم سیه بادش و مژگان دراز

هرکه دل بردن اورد و در انکار منست

((علی جمعه مظفری ))

سلام دوستان لطفا نظری تان را بنویسید